Het Laurentius Ziekenhuis in Roermond ontstond in de jaren ’30. Na diverse uitbreidingen was de hotfloor, het technisch meest complexe deel met functies zoals OK en radiologie, door de jaren heen ingekapseld geraakt. De hotfloor kon letterlijk geen kant meer op, terwijl die functies dringend vernieuwd en uitgebreid moesten worden. Er lag al een plan voor nieuwbouw en het ziekenhuis vroeg Wiegerinck om het structuurplan te ontwikkelen. Wij hebben het geheel nog eens goed bestudeerd en concludeerden: complete nieuwbouw is niet nodig, het kan ook anders.
De meeste bestaande bouwdelen bleken qua structuur en maatvoering nog prima. Wij stelden voor om de hotfloor uit het oude hart te ’tillen’ en naast het bestaande gebouw nieuw te bouwen. Zo ontstaat een lichte binnenstraat – de nieuwe ruggengraat van het gebouw – die oud en nieuw verbindt en tegelijkertijd een fraaie, logische entree mogelijk maakt. Anders gezegd: door onze kennis van functionaliteit, techniek, logistiek en zorgprocessen konden wij onze opdrachtgever verrassen met een waardevolle, onverwachte oplossing. Die bovendien gedoseerd uitgevoerd kan worden.
Terwijl het bestaande ziekenhuisgedeelte doordraait, en in fases zal worden gerenoveerd door het ziekenhuis zelf, creëren wij de nieuwe hotfloor, waar SEH, OK’s, IC, AOA en de afdeling cardiologie hun plek zullen krijgen. Het nieuwe gedeelte heeft een patio, zodat we ook in dit technisch meest complexe bouwdeel voor daglicht en oriëntatie zorgen. Patiënten hebben zo altijd contact met de buitenwereld. De OK’s liggen eveneens aan de gevel en krijgen ook daglicht. De logistieke ingang ligt op het souterrainniveau. Dat loopt door in de bestaande kelder onder het hele gebouw, zodat de logistiek nergens het zorgproces in de weg zit.
Het originele, geelachtige metselwerk van de oude gebouwen trekken we door in de gevel van de nieuwe hotfloor en de entree. In opgefriste vorm, door toepassing van een iets fellere steen die de hotfloor van buiten wat zonniger maakt. We zoeken het dus niet in het contrast, maar laten de bestaande gebouwen door de nieuwbouw juist in hun waarde.
De geelgroene, beige penanten (de delen tussen de ramen) vormen de optische verbinding met het interieur. Binnen valt het unieke kleurenpallet op, bedacht door kleurenexpert Peter Struyken. Zijn kleurgebruik versterkt de oriëntatie en is belangrijk voor het reguleren van de lichtinval. Opvallend is de afwezigheid van wit op de wanden. Het standaard wit dat veel ziekenhuizen binnen hanteren is hier vervangen door zachtblauw.