Het Diakonessenhuis in Utrecht is met haar 175 jaar het oudste ziekenhuis van ons land. Het ligt in de stad en bestaat uit een losse verzameling gebouwen uit verschillende perioden. Om slim en efficiënt te kunnen inspelen op de sterk veranderende zorg(vraag) is een ingrijpende vernieuwing nodig. Na rijp beraad werd besloten om het ziekenhuis niet te verhuizen, maar om te vernieuwen op de huidige locatie. Daar is de ruimte echter beperkt. Bovendien moet er al zo snel mogelijk een aantal nieuwe afdelingen worden gerealiseerd: Vrouw & Kind Centrum (VKC), Afdelingen Radiologie en Nucleaire Geneeskunde, CSA, diverse (poli)klinieken en een stiltecentrum.
Een medisch-technische operatie als deze is niet alleen een kwestie van afdelingen en bouwdelen vernieuwen. Het vraagt om een heldere visie op het terrein en het bestaande vastgoed, om een nieuw perspectief. Daarnaast is bij deze omvangrijke vernieuwing een complex schuifplan nodig voor de komende jaren, want het ziekenhuis moet altijd door kunnen draaien.
De echte vraag was hier: hoe vertaal je al die ambitie en zorgactiviteit naar een ontwerp voor een toekomstbestendig ziekenhuis? Anders gezegd: wat is de stip op de horizon, waar staat het Diakonessenhuis in 2055? Over ruim 30 jaar bestaat het ziekenhuis uit drie carré-vormige gebouwen, verbonden door een centrale hal, waarin de hotfloor, medische beeldvorming, VKC, de kliniek en de poli’s hun logische plek zullen hebben. Zodanig dat alle afdelingen makkelijk en soepel op- of afgeschaald kunnen worden. Kortom, dankzij een heldere visie en doordachte verbouwingen en nieuwbouw ontstaat er een compact, maximaal flexibel Diakonessenhuis. Op dezelfde plek waar het bijna 200 jaar geleden allemaal begon.
Tijdens de eerste fase wordt een aantal oudere gebouwen gesloopt, waardoor de ontsluiting wordt verbeterd. Daarna wordt de afdeling Radiologie gerenoveerd en een stiltecentrum gerealiseerd. In de tweede fase wordt een nieuw VKC gebouwd. Daarop aansluitend wordt in de derde fase de nieuwe kliniek opgeleverd, waarmee het eerste carré een feit is. In de vierde fase worden de poli’s gerenoveerd en wordt het tweede carré gerealiseerd met daarin het OK-complex en de IC-afdeling. In de vijfde fase wordt het derde carré gebouwd, waarin de nieuwe poliklinieken worden ondergebracht. De resterende oude gebouwen kunnen dan worden afgebroken.