Na ons ontwerp voor de polikliniek Vorm en Bewegen – één plek voor alle zorg rondom het menselijk bewegingsapparaat – mochten wij voor het UMCG ook gaan nadenken over de modernisering van het beddenhuis in de A-toren. De A-toren huisvest de nieuwe Intensive Care Volwassenen (ICV) die verspreid was over drie locaties in het hoofdgebouw. Daarnaast is de polikliniek KNO gerenoveerd en een nieuwe verdieping toegevoegd met een verpleegafdeling chirurgie.
In z’n totaliteit kent het bouwdeel vijf bouwlagen. Een afgescheiden KNO-poli op de begane grond, dan de drie verdiepingen bedoeld voor de ICV en op de vierde verdieping een nieuwe verpleegafdeling. Omdat het aangewezen nieuwe ICV-gedeelte drie verdiepingen telt, lag het risico van fragmentatie van de afdeling tóch weer op de loer. Maar binnen de gegeven ruimtelijke kaders kwamen we tot een ICV die, in alle opzichten, voelt als één organisch geheel. Waar artsen, verpleging en andere medewerkers elkaar weten te vinden. En prettig samen kunnen werken binnen de ICV en de hotfloor.
We verdeelden de ICV in drie identieke units, die boven elkaar zijn gesitueerd. Op elk van de drie etages liggen de IC-kamers aan de gevelzijde (veel daglicht), rondom identieke facilitaire ruimtes.
Aan de andere zijde van het bouwdeel, dat grenst aan de binnenstraat tussen de ziekenhuisvleugels, bevinden zich de ondersteunende ruimtes: de ontvangst en verblijfsruimten voor familie (eerste etage), de pauze- en kleedruimten voor personeel (tweede etage) en op de derde etage vind je werk- en overlegplekken voor artsen, verpleegkundigen, onderzoekers en AIO’s.
Een drie etages hoge vide, met een fraaie wenteltrap, vormt het lichte, heldere hart van de ICV. De vide is de verbindende schakel tussen de IC-kamers aan de ene zijde en de ondersteunende ruimtes aan de andere zijde. Zo ontstaan er als vanzelf ‘verkeersstromen’ tussen de ruimtes op de verschillende verdiepingen. Artsen en zorgprofessionals komen elkaar zo ook informeel tegen, er ontstaat een sfeer van levendigheid en familie voelt zich gezien en gekend in deze openheid. Kortom, drie ICV-eenheden voelen feitelijk als één afdeling, waar samenwerking en kennisuitwisseling optimaal worden gefaciliteerd.
Het toezicht op de IC-patiënten is maximaal en gekoppeld aan werkgemak en efficiency. Vanuit Evidence-Based Design kozen wij voor de oplossing om tussen twee patiëntenkamers een decentrale verpleegpost te plaatsten die is voorzien van twee werkplekken. Computerwerk, toezicht, monitoring en overleg tussen verpleegkundigen vindt dus direct buiten de IC-kamer plaats terwijl er constant visueel contact is met de patiënt. Dat komt de veiligheid van de patiënt zeer ten goede en verkort de looplijnen voor het personeel aanzienlijk.